Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 

2019maart Bergwerk Schwalefeld / Willingen: 

Het is alweer eind maart 2019, de tijd vliegt en de winter is zo goed als over in Nederland kikker-land. We hebben een weekeinde Duitsland gepland. Dat wil zeggen dat er een team op vrijdag vertrekt, Ron en Frank inclusief de dames, en een team op zaterdag morgen. Op zaterdag sluit Jeroen bij ons aan en zal mee naar Schwalefeld gaan. Een ander, groter, team zal in Willingen duiken. Die groep bestaat uit, Erwin, Arno, Marco, Mathie, Martin en Tom.

Planningen:

Team Schwalefeld heeft het plan opgepakt om het diepe deel op te zoeken. Die poging hebben we al eens eerder gedaan maar met minder succes. We zijn bij die poging niet tot die diepte gekomen. We hadden toen het plan om via de 2e Einsteig te water te gaan zoals dat vaker gebeurt door duikers. We hebben toen de duik beëindigd daar waar, zoals ik dacht, de schacht naar beneden zou zijn. Ik ben er dan ook voor 99% zeker van dat via Einsteig 1 het eenvoudiger is, rechtdoor en het ‘hekkie’ over. We krijgen die gedachte echter niet bevestigd. We houden het dus bij het originele plan omdat we duikers gesproken hebben die dat plan al eens gedoken hebben.

Vullen:

Voor ons zal er dus een trimix (TX) mengsel, EAN50 en 100% zuurstof mee moeten. Het team dat naar Willingen gaat heeft genoeg aan EAN32. De TX laten we vullen en Ron neemt dit deel voor zijn rekening. De dubbels en bodemstages gaan dus richting vulstation en Ron kan er gelukkig op wachten. We hebben zelf nog wat O2 staan en de eerste dubbels worden gevuld. De rest van de buffers wordt leeg getrokken in stages. De rest van de dubbels en stages worden in de week voor vertrek gevuld en er is gas besteld………..dat komt helaas niet. Om toch alles nog op tijd vol te krijgen haalt Ron het gas op bij het depot en we kunnen.

In verschillende rondes krijgen we toch alles nog gevuld:

  • 2st cft40/100%
  • 3st cft80/EAN50
  • 1st 7l/100%
  • 8st D12/EAN32

Martin en Tom verzorgen hun eigen gas. Team Willingen neemt hun gas zelf mee en Jeroen rijdt met hen naar Duitsland. Ron en ik zullen de spullen van Jeroen meenemen omdat we ruimte hebben. De snack-kar is weer ‘on the road’ en dat scheelt een auto.

Zaterdag Schwalefeld:

Zoals gezegd zijn wij al in Willingen. De reis is goed verlopen en we zijn rond 17:00hr al in Willingen waar het ‘nog al hard regent’. Na het ontbijt op zaterdag in Hotel Garni Elegant rijden we naar Christine om ons bij de teams te voegen.

Na een bak koffie met de teams nemen we afscheid en rijden met zijn drieën naar Schwalefeld. Eerst de sleutel ophalen en daarna naar de mijn. Hier zijn nog twee duikers die met een rebreather te water gaan. We vragen naar hun plannen en zij blijven in ‘het ondiepe deel’. Verder vragen we of zij weten of we via Einsteig 1 bij de tweede laag komen? En dat wordt bevestigd, verder weten ze te vertellen dat de gang naar Einsteig 2 onder water staat, dat wil zeggen een centimeter of 10 altijd.

Als we zelf naar het water niveau van Einsteig 1 kijken kan dat wel kloppen. Toch gaan we even kijken om een goede beslissing te nemen: wordt het Einsteig 1 of 2? Hierover zijn we het snel eens: Einsteig 1. Eerst maar de auto leeg halen en de duikuitrusting opbouwen en controleren. Gelukkig is het droog en al snel is de auto leeg en de container van de mijn gevuld met duik uitrusting. De rebreathers gaan te water en we wensen elkaar een fijne duik.

Wij gaan verder met onze voorbereiding. Als alles opgebouwd is en de stages naar de ingang zijn gebracht nemen we het plan door. Hierbij doen we een aantal aannames omdat het voor ons een eerste keer is en er weinig bekend is. Uiteraard staat de veiligheid op de eerste plaats en daarom extra aandacht voor deco en gasmanagement. Verder is de team indeling de vertrouwde, ik duiker 1 voor de jumps, Ron duiker 2 tijd/diepte en Jeroen duiker 3 met als taak deco captain. De deco planning wordt in de wetnotes genoteerd en gecontroleerd en dan kan het duikpak aan.

Ron start de GUE EDGE, in het water volgen de ‘in water checks’. We zien dat het rebreather team op 6 meter deco ligt te doen. We zijn er klaar voor en wensen elkaar veel plezier en gaan ‘koppie-onder’. Langzaam glijd ik de mijn in en zwem voorzichtig met een ‘flutter-kick’ langs de duikers op 6 meter en geef een kort ‘oké-signaal’ dat ook beantwoord wordt. Rond de 8 meter dump ik  mijn cft40 met zuurstof, controleer of de kaan dicht staat en zwem door om de rest van het team ook ruimte te geven. Ik zie achter me de lampen feller worden, een teken dat de rest van mijn team de cft40 ook aan de lijn heeft geclipt, en zwem behoedzaam door. Het zicht is eigenlijk wat we verwacht hadden van Schwalefeld en ik hoop dat het zeker niet nog minder wordt.

Ik trek mijn ‘pig-tail’ met markers uit mijn linker pocket omdat ik vermoed dat we bijna bij het hekwerk zijn en ik geen tijd wil verliezen. Dit is echter wel wat vroeg, zo blijkt, en ik zet een arrow en een cookie. Daarna een spool om de verbinding te maken en langzaam glijdt ik de diepte in. Het team geeft me wat extra licht en volgt me de diepte in. Het zicht wordt met vlagen beter en ik zwem inmiddels een gang in goed kijkend naar de cave-line die zich om buizen heen slingert. Onderweg zie je duidelijk installatie onderdelen zo als leidingwerk voor beluchting en perslucht……….Inmiddels aangekomen op 50 meter diepte en nu lijkt het of we uit een mist bank zwemmen, kraakhelder. Uiteindelijk kom ik bij een T en wil een cookie zetten als een team lid ‘call the dive’ geeft. In eerste instantie schrik en controleer mijn gas voorraad van de stage waar we op dat moment uit ademen. Was even bang dat het gas er heel snel door heen ging, maar nee nog voldoende gas in de stage. Alle teamleden beantwoorden, zoals het hoort, zonder discussie het signaal. We zwemmen rustig terug en zwemmen naar de jump. Na deze opgeruimd te hebben zwemmen we naar de 21 meter voor de eerste gas wissel.

Na de deco te hebben gedaan komen we boven water, wat een leuke duik. We hangen eerst de stages af en lopen naar de omkleed ruimte waar we de dubbels  neer zetten. Eerst halen we onze stages uit het water zodat er weer duikers het water in kunnen zonder te ‘struikelen’ over de flessen. Nu maken we tijd voor een evaluatie waar ook het afbreken van de duik wordt besproken. De conclusie is dat we allemaal een mooie duik hebben en het zeker nog eens over doen. De spullen worden opgeruimd en de auto met snack-kar geladen.

In Willingen treffen we het andere team net niet die zijn weer onder voor een tweede duik. Wij gaan dan eerst even eten en gaan daarna wel even terug. Als we klaar zijn met eten lopen we naar Christine waar iedereen boven is. De ervaringen worden gedeeld en al snel nadert het einde van de middag. Ron en ik blijven nog een nachtje de overige leden moeten nog terug naar huis. We wensen elkaar een fijne reis en op naar april waar we weer een dagje Duitsland vast hebben staan.