Source de la Douix aug2018:
Ik had beloofd om nog een verslag te maken van onze trip naar Pozo Azul en Lot. Helaas is dat er door omstandigheden niet van gekomen. Inmiddels heb ik wat meer tijd en dus een stukje over een trip van augustus.
Source de la Douix ligt in ‘Noord Frankrijk’ maar toch nog even een 7 uur sturen van ons landelijk gelegen Mill. We zijn gevraagd door wat grotduikers uit het westen van het land om hier een weekend mee te gaan. En omdat het om duiken in een grot gaat was er al snel een ‘ja we willen’. We gaan met een kleine groep. Vooraf moeten we ons nog wel aanmelden maar dat wordt voor ons deze keer geregeld, zo ook het slaapverblijf.
Voorafgaande aan de reis:
We hebben tijdens onze trip naar Pozo onderweg wat ‘probleempjes’ gehad met de snack-car. De kans dat die nog in operationele toestand wordt aangetroffen is klein. Probleempje met de remmen is uiteindelijk de nekslag geworden. We zijn in ieder geval veilig thuis gekomen en dat is het meest belangrijke. Ron heeft nog een kar achter de hand en die moet even opgehaald worden. En het moet gezegd: een mooi karretje.
Het vullen van de flessen valt deze keer wel mee omdat er nog redelijk wat vol staat. Per duiker nemen we mee:
- 2 stuks D12/EAN32
- 3 stuks cft80/EAN32
Verder gaan er 2 stuks cfr40/100% mee. Waarschijnlijk is het een overkill maar beter te veel dan te weinig duikgas. Donderdag voor vertrek is alles bij Ron en die laadt de auto verder af voor het vertrek van vrijdag.
De reis:
Ron pikt me op om 05:45hr en inmiddels is ook Jeroen dan in Mill. We pakken de laatste dingen in de auto en we kunnen. Ruimte hebben we genoeg met dit span. Dit ondanks dat we ook wat eten mee moeten nemen voor het verblijf. We hebben een appartement en moeten dus zelf voor het ontbijt zorgen. De navigatie leidt ons via de A73 en al spoedig zitten we bij onze zuiderburen; dit is gelijk te merken; de weg wordt er niet beter op. Dan besluit de navigatie om ons de ‘korte route’ te geven dwars door allerlei dorpen heen.
Ik hoor dit achteraf pas omdat ik een studie aan het volgen ben hoe de binnen kant van mijn ogen er eigenlijk uit ziet. Heb mijn slaap even nodig en neem die dan ook.Uiteindelijk verloopt alles goed en we hebben onderweg contact met Tom en Martin. Rond 13:30hr, schat ik, komen we aan in La Douix. Aan ‘Rue de la Douix’ vinden we een ruime parkeer plaats met een parkje aan de rand van het plaatsje. Tom en Martin zijn er al en we groeten elkaar snel om dan ook gelijk ‘to the point’ te komen. Omdat het onze eerste keer is worden we bij gepraat over het wel en wee van dit kleine stelsel.
De duiken:
Zoals gezegd is het stelsel niet echt groot, maar ‘size doesn’t matter’ geldt ook hier. We tuigen onze dubbels op en duiken tevens met een stage cft80. Allen met een duikgas EAN32. De maximale diepte zou een 17 meter moeten zijn en de lengte ongeveer 220 meter.
We duiken in twee teams. Wij, Ron/Jeroen/Frank doen onze GUE-EDGE deels aan wal en de ‘E’ van equipement samen met de safety-drill vinden plaats in het water. Het is uitkijken dat we hier niet gelijk de ‘diepte’ in glijden. Een aantal mensen kijkt een beetje verbaast als we met volle bepakking het water in lopen en hebben dan ook waarschijnlijk géén idee van wat we gaan doen en/of mee gaan maken. We duiken hier allemaal de eerste keer dus weten niet tot in details wat we tegen gaan komen. Alles wat we weten is ‘van horen zeggen’. Ik zelf zal duiker 1 zijn en de navigatie/reel-werk op me nemen, Ron krijgt tijd/diepte en Jeroen zal deco-captain zijn. Van deco zal niet veel sprake zijn anders dan de ‘minimum-deco’.
De duik is een ‘mooie dans’ onder water. Het is allemaal erg gevarieerd en indrukwekkend, zeker voor een klein stelsel als dit. De main-line bestaat ui
t een geplastificeerde staal draad waar onze markers maar net om heen passen. We hadden al wat beeld materiaal gezien waar duikers bungy gebruikte om de markers te zetten en waren in die zin dus wel voorbereid; echt nodig is het niet zo blijkt het achteraf. De markers passen er net om heen.
Zo af en toe is het kruip door sluip door en dan om de hoek wordt de grot breder. Als je denkt aan het einde te zijn wacht je een kleine verassing. Op twee punten kun je omhoog naar een ondieper deel. Deze blijken, later, op hetzelfde punt uit te komen. Het lijkt hier wel een ‘verkeers knooppunt’. Er zijn twee gangen die omhoog lopen en eindigen in een ‘droge ruimte’. Omdat we niet weten of de gas kwaliteit hier goed is houden we, zoals getraind, de ademautomaten in de mond. Helaas moeten we dan ook bemerken dat er toch weer ‘grappen makers’ zijn die het nodig vinden hun naam in de rots van de wand te kerven…….
Na de duik is het omkleden en tijd voor een klein versnapering. De auto wordt in het centrum neer gezet en we ploffen op een terrasje neer. Eten doen we bij de buren wat ons uiteindelijk goed laat smaken. Ons huis voor die nacht is op loop afstand en voldoet precies waar we het voor nodig hebben: een bed en een douche. We gaan allen te bed en vallen in een wel verdiende slaap.
Op zaterdag morgen zijn we allen redelijk op tijd wakker en hebben wel weer trek in een duik. We hebben niet veel haast en na de rituelen van de ochtend gaan we op pad. De duiken van de zaterdag zijn niet veel anders dan die van vrijdag. We doen bij de tweede duik een poging om wat te filmen en zijn dan ook benieuwd of hier iets moois uitkomt. Na de tweede duik wordt alles weer klaar gemaakt voor de reis.
Dit is zeker nog een de moeite waard om een weekend naar toe te rijden, en dat zal er zeker nog van komen. We weten nu in ieder geval waar we moeten zijn.
Wel dit was hem dan weer voor deze trip. We zijn inmiddels bezig om het rooster voor de winter in orde te maken.
Gebruikerswaardering: 5 / 5
Op 24 juni stond in de agenda een dagje bootduiken in VInkeveen op het programma.
Met 11 mensen zijn we vanuit het Brabantse land richting Vinkeveen getogen, eerst hebben een aantal leden nog een carpoolstop gemaakt en mooi op tijd was iedereen in Vinkeveen.
Kort na onze aankomst kwam ook de delegatie van Go Dive Woerden aan en werd snel de boot gehaald. Ondertussen konden wij onze sets alvast opbouwen en onze pakken aantrekken.
De eerste duik was bij Eiland 1. Mooie duik, maar weinig speciaals en ook weinig leven gezien op wat kreeftjes na. Na de duik was het goed vertoeven en hebben we lekker gebarbecued op Eiland 2; een prima manier om een oppervlakteinterval tussen twee duiken in te vullen al zeg ik het zelf.
Na de barbecue was het tijd om de duikspullen weer aan te trekken en vertrok de boot richting eiland 6. Ook daar hebben we weer een leuke duik gemaakt, maar ook hier weer weinig leven. Wel 4 wrakjes gezien.
We hebben met z'n allen een leuke dag gehad en Vinkeveen met zijn overwegend goede zicht is toch een fijne afwisseling. Onderstaand nog een korte impressie gemaakt door Ron.
Bergwerk Nuttlar 22 april 2018:
Deze maand heeft ons tec-team de ‘Grube Nuttlar’ op het programma staan. Het is inmiddels de laatste van ons ‘winter-programma’. Deze keer zijn we met een grote groep van 8 duikers. Allen zijn lid van de Sea-Devils op twee duikers na die uit het westen des lands soms aansluiten voor deze trips. Delen van kennis en ervaring worden op deze manier, samen met wat gezelligheid, op een open en fijne manier gedeeld.
Voorafgaande aan de reis:
Zoals altijd moet er eerst duikgas in de duiksets. Omdat, zoals bekend, Nuttlar over het algemeen vrij ondiep is volstaat hier een EAN32. We hebben nog twee buffers met zuurstof staan die bijna leeg zijn dus die maken we eerst zo ver mogelijk leeg. Op dinsdag is er weer zuurstof geleverd dus gaan Ron en ikzelf aan de slag met het vullen van de resterende flessen voor het team. Verder hebben we zelf nog een trimix staan die we verder optoppen om er een 32% zuurstof in te krijgen; een beetje van Knorr en een beetje van ons (resterende)Helium. De cft40 gaat vol om mee te nemen voor gebruik aan de oppervlakte in de veronderstelling dat we die zeker niet nodig hebben.
De ‘heren uit het Westen’, Martin en Tom, slapen op zaterdag avond in Mill. Zij zullen Ron en mij volgen naar Nuttlar. De overige teamleden, Erwin en Paul, Marco en Mathie, rijden ook samen. We spreken af om tussen 09:00 en 09:15 in Nuttlar te zijn. Zoals gezegd zijn Ron, Martin en Tom mooi op het afgesproken tijdstip voor mijn ‘casa’ en kan de rit beginnen. Onderweg komen we team ‘Marco&Mathie’ tegen om die vervolgens voor Dortmund ook weer te verliezen omdat de ‘dom-doms’ toch een eigen willetje en dus een ander pad kiezen.
Nuttlar:
De reis verloopt voorspoedig en op de afgesproken tijd rijden we de Grube binnen. We parkeren gelijk de auto bij de ingang. Erwin en Paul zijn ons net voor en zijn net bezig om de duikuitrusting op te bouwen.
Wij parkeren onze auto en we groeten elkaar. Voor Martin en Tom is alles nieuw op deze locatie dus die krijgen een korte uitleg. We starten met het opbouwen van onze sets en lopen dan naar het kantoor om ons te melden. Hier worden de noodzakelijke handtekeningen gezet. Marco en Mathie zijn inmiddels ook op ‘plaats delict’. Zij moeten eerst nog een ‘proef-duikkie’ maken om daarna, als die positief wordt uitgevoerd, zelfstandig de Grube in te mogen.
We late
n Marco en Mathie alleen met de begeleider en lopen terug naar boven om ons voor te bereiden op ons eigen duiken. Eenmaal boven komen er nog meer Nederlanders aan. Het is een GUE team waarvan we in eerste instantie gelijk Hens herkennen. Niet veel later komt ook Barend met zijn team(weet helaas niet alle namen maar herken de smoeltjes). Met Barend hebben we, Ron en ikzelf, contact gehad vorig jaar in Lot en dat bewijst dan maar weer dat het wereldje grotduikers niet groot is en , vaak ongeacht opleiding, een hechte groep is waar het maken van grotduiken voorop staat. Er wordt in ieder geval gelijk contact gezocht en, natuurlijk, over grotduiken gesproken.
Maar er is ook werk aan de winkel wat de flessen komen niet vanzelf onder aan het ‘bremswerk’ te liggen. We bouwen dus onze uitrusting verder op en maken de stages klaar die we meenemen. Ondertussen gaan Erwin en Paul de grot in voor duik nummer één van deze dag. Ron en ikzelf volgen kort na dat Marco en Mathie hun eerste duik hier gaan maken.Wij gaan in ieder geval het ‘rode’ deel in. Ik zal duiker 1 zijn en me bezig houden met navigatie en het maken van de jumps. De GUE-EDGE wordt door genomen. Het eerst stukje is een beetje stoffig, waarschijnlijk door de drukte van dit weekend. Verderop wordt het ‘cristal clear’. Ik maak een tie-off aan de motor die ooit de lier bediende om vervolgens mijn reel aan de main-line vast te maken. Hier gaan we links en bij de eerste T gelijk rechts. Zoals wel vaker is het ‘op diepte’ meestal wat minder maar wel te doen. We maken onze eerste gas-switch en gaan verder op de tweede stage. We hebben een duiktijd aangegeven van 150 minuten. Na iets meer dan een uur geven we elkaar ‘call the dive’ en we keren terug. We duiken dan nog steeds op de tweede stage waar we dan nog geen 80Bar van hebben gebruikt. Aangekomen bij de stage die aan de lijn hangt, controleer ik nog even de druk van de stage die ik in gebruik heb: nog steeds minder dan 80Bar verbruikt. Ik clip dan ook de stage van de lijn om die dan aan mijn harnas te vast te clippen. Geen gas-switch nodig en Ron begrijpt me meteen en dan is het ‘jaren lang buddy zijn’ weer een voordeel. Met een ‘half woord’ weten we precies wat we willen en waarom we dat willen.
We komen volgens plan boven en hangen onze stages af aan de lijn van het instap platform. Weer een mooie duik goed ten einde gebracht. Eenmaal buiten schijnt het zonnetje. De overige teams zijn ook al terug. Navraag bij de teams leert dat alles goed verlopen is. We trekken eerst ons ‘pakkie’ uit en hangen ons onderpak te drogen in de zon die nu nog schijnt. Nu eerst maar wat eten en langzaam opwarmen in het zonnetje. Zoals gezegd is als goed verlopen. Bij Marco en Mathie is Marco door de proefduik heen gekomen en die kan, en wil, vanmiddag duik twee gaan maken. Marco zal met Paul en Erwin mee gaan. Tom en Martin sluiten bij ons aan om een duik in het ‘rode’ deel te maken.
Ik vermijd de drukte een beetje en begin vast mijn stages op te halen en doe even een middag tukkie. Nadat er een paar uur oppervlakte interval verstreken is maken we ons weer klaar om nog een duik te maken. Als we te water gaan zullen we ongeveer 3 uur oppervlakte interval hebben gehad.
Het zal een relatief korte duik worden die we alleen met onze D12 maken. Ron en ikzelf zullen voorop gaan en Martin en Tom volgen ons. We duiken op 1/3 regel omdat we met een team van vier duiken. Ik ga weer als duiker 1 te water, dit nadat we de GUE-EDGE weer hebben doorgenomen. We zwemmen richting ‘lier’ om vervol
gens de reel aan de main-line vast te maken. Bij de ‘T’ gaan we nu rechtdoor waar het zicht dan weer slechter wordt om, als het ondieper wordt, weer op te klaren. We weten dat dit stuk dood loopt en ik geef dan ook aan dat we keren.
Bij de reel aangekomen probeer ik Ron aan te geven dat ik, nadat we de ‘jump’ hebben opgeruimd niet naar rechts richting uitgang wil maar naar links wil om de duik wat te verlengen. Later blijkt hij dit te hebben gesnapt want dat is ook wat we gaan doen. Eerst de reel los maken en door de restrictie zwemmen. Bij de ‘lier’ kom ik het GUE-team tegen en we signaleren elkaar ‘oké’ tijdens het passeren.Ik clip de reel aan mijn harnas en pak in dezelfde beweging mijn ‘pig-tail’ uit mijn pocket om de ‘arrow en cookie’ op te ruimen. Ik lig nog steeds als duiker 1 en we zwemmen links af. Ook hier is het mooi en toch weer heel anders dan de rest van de mijn. Ik kijk op mijn bottom timer en zie dat het tijd is om de duik te beëindigen. Ik geef ‘call the dive’ dat direct wordt geantwoord en we keren terug.
Als we buiten komen dan is het weer aardig omgeslagen en is het zelfs donker. We zien dan ook dat onze andere team leden al weg zijn en een boodschap achter gelaten hebben op de auto. We besluiten om maar snel de uitrusting op te bergen voordat het regent. Dit is echter al te laat, de eerste druppels vallen al. Toch komt alles nog redelijk snel en droog in de auto. Martin en Tom zijn ook klaar en we nemen afscheid, voor hun is het nog een heel ‘stukkie’ voordat ze in het Westen zijn.
Eenmaal in de auto bel ik Erwin even, ze zitten nog ‘aan de pizza’. Bij de Italiaan aangekomen zijn ze er nog en wij komen er bij zitten. Ron gaat voor een pizza en ik voor een ‘stukkie’ vlees. We nemen afscheid van elkaar en dan begint het ook gelijk hard te waaien en te regenen. Na ons maal gaat de neus van de Passat richting het Westen. Ik wordt wakker op de A73, dat is dus lekker snel.
Tot zover deze trip. Voor Ron en onder getekende staat de volgende trip al weer aan de voordeur: Pozo Azul en Lot. Ook hier zal ik weer een poging doen om verslag uit te brengen.
Skills in open water: maart 2018
Al tijdens de duikopleiding van welk niveau ook is het een bekende kreet: ’inslijpen van de oefening’. Spijtig is vaak dat na de opleiding, met als hoogtepunt een brevet, het herhalen en op niveau houden van de oefeningen niet gebeurt. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar door de bank genomen worden oefeningen niet meer heel vaak geoefend. Dit terwijl het toch van belang is. Vraag de gemiddelde duiker maar eens om een oefening uit te leggen, wat zijn de handelingen, welke volgorde en waar moeten we zeker op letten?
Daarom reden om in het groepje tec-duikers eens te polsen of er behoefte is om te oefenen. Ik weet uit ervaring dat de tec-duikers binnen onze vereniging over het algemeen veel met elkaar duiken en daarbij ook wel trainingsduiken maken. Zeker als er trips gemaakt worden dan wordt er door de teams onderling wel geoefend om de puntjes weer op de spreekwoordelijk ‘i’ te zetten. Er is dus een korte mail uit gegaan naar de groep om voor 11 maart een oefen dag te plannen. Hier kwamen dan ook leuke en genoeg reacties op om het een en ander te organiseren.
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Verslagen